Zapewne zastanawiacie się skąd taka nazwa, dlaczego te pączki są takie "niezwykłe"?
To może po kolei. Znalazłam ten przepis pod nazwą "tradycyjne pączki drożdżowe". Nazwa bardzo ładna, tylko nie do końca prawdziwa. Robiłam już pączki z wielu różnych przepisów, ale nigdy z dodatkiem takiego składnika, a przynajmniej nie w zestawieniu z drożdżami. O jaki składnik chodzi ? O proszek do pieczenia. Tak, ta receptura zawiera jednocześnie drożdże i proszek do pieczenia. Zaintrygowało mnie to na tyle, że już na drugi dzień wypróbowałam ów przepis (później była jeszcze powtórka z podwójnej porcji :-). Co prawda za pierwszym razem ciasto wyszło trochę zbyt gęste (chociaż trzymałam się przepisu), ale potem zwiększyłam nieco ilość mleka i wtedy już wyszły doskonałe. Prawie wcale nie podsypywałam ciasta mąką, a to duży plus, gdy nie klei się ono do rąk, poza tym często nadmiar mąki spada do tłuszczu i przypala się - tutaj ten problem nie występuje. Pączki dobrze wyrastają, a w czasie smażenia, gdy sprawdzałam czy nie są surowe w środku, patyczek ani razu nie był oklejony ciastem (wcześniej bywało różnie i nieraz musiałam wydłużać czas smażenia). A smak... mmm... pyszne! Pulchne, mięciutkie, a jednocześnie wilgotne. Nawet na drugi dzień zachowują świeżość. Na trzeci już trochę mniej (jak zostaną), ale wciąż nie są jeszcze czerstwe, pod warunkiem, że odpowiednio się je przechowuje.
Podsumowując, uważam, że te pączki są niezwykłe pod wieloma względami, więc i nazwa, jaką dla nich wymyśliłam, jest jak najbardziej odpowiednia :-)
